Wil je ervaring opdoen met speechen in het openbaar, dan geef je eens op voor een podium. Want spreken leer je vooral door het te doen. In Nederland kun je bijna elke maand wel ergens terecht op een PechaKucha podium. Daar vind je geïnteresseerd publiek, een microfoon en een beamer met scherm voor je slides. PechaKucha is een geniaal concept dat je wereldwijd kunt bezoeken in meer dan 1.000 steden. Als bezoeker of als spreker.
Het concept is simpel: op een PK-Night staan zo’n 14 sprekers geprogrammeerd en die houden zich allemaal aan de spelregel dat ze precies 20 slides laten zien. Elke slide staat 20 seconden in beeld. Die illustraties volgen elkaar dus automatisch op terwijl de spreker zijn verhaal presenteert. Zo duurt elke talk precies 400 seconden (6.40 min). Meestal is de voertaal Engels. Als je je meldt bij de organisatoren, vertellen die jou of je een plek in hun volgende aflevering kunt krijgen.
Stel, jouw verhaal gaat over een wetenschappelijk of gespecialiseerd onderwerp, dan denk je misschien dat een PK-publiek daar niet geschikt voor is. Maar het tegendeel is waar: kijk eens naar dit verhaal van Prof. Bart Rutten, of deze bijdrage van Dr. Bart Knols. Zij hebben hun wetenschappelijke visie vertaald naar een niet wetenschappelijk publiek. Want juist het PK-podium is geschikt om een brug te slaan tussen de wetenschap en het grote publiek.
Is er in jouw stad geen PK podium, dan kun jij daar het verschil maken door een licentie aan te vragen. Met die gedachte ben ik in 2009 samen met Pierre Buijs en Martijn Kagenaar in Maastricht zo’n podium begonnen. Bij onze eerste aflevering in Maastricht zat de zaal tot de nok vol. Want zo’n concept is best spannend, voor zowel sprekers én publiek. En de verhalen zijn zeer afwisselend, omdat de sprekers uiteenlopende achtergronden hebben. In de veelvuldige pauzes raak je makkelijk met elkaar in gesprek. Na afloop komt jouw bijdrage online op de PK-site. Zo krijgen mensen ervaring met speechen. Een voorbeeld van zo’n talk is deze over een expat-omroep, van redactrice ElizaMaree Power.
Er was niet aan te ontkomen, toen ik in Tokio de PK-bedenkers zélf bezocht. Omdat er iemand uitviel stond ik plots last minute geprogrammeerd in hun eigen PK-night. Dan maar een verhaal op basis van de foto’s die ik de dag daarvoor in deze wereldstad had gemaakt. Het werd een improvisatie die naar adem deed happen, maar het publiek genoot gelukkig. Ook improviseren is een leerzame bezigheid. Zeker als je die geamuseerde gezichten ziet van Marc Dytham en Astrid Klein, de oprichters van het grootste vrije podium ter wereld. Zo krijg je ook ervaring in speechen voor publiek.
Het wordt helemaal Karaoke als je slides moet presenteren die je vooraf niet eens gezien hebt. Dat lot overkwam vier vrijwilligers die op een van de PK-Nights de moed hadden om dit staaltje van improvisatie eens uit te proberen. Zo’n vorm van Lullepot kun je natuurlijk ook op familiefeestjes doen, waarbij je willekeurige foto’s in Keynote of Powerpoint programmeert op 20 sec. per foto, en de meest avontuurlijke familieleden de microfoon in handen geeft. En kijk eens hoe dat die vier vrijwilligers in Maastricht verging. De opdracht was te spreken binnen het thema: Doing business with the Dutch.
Ga eens kijken op een PK-avond en je zult de moed vinden om jezelf op te geven voor de volgende editie, met een korte talk. Nodig vooraf al je collega’s en vrienden uit, dan weet je zeker dat je er zelf ook werk van maakt. Kom je er niet meer uit, mag je me altijd bellen. Na 8 jaar PK-Nights regelen in Maastricht, wens ik de nieuwe organisatoren een behouden vaart en veel geslaagde talks. En alle anderen wens ik het podium.